Dat ik een bijzondere band heb met de Provence, is voor wie mij kent al lang geen geheim meer. Ik woon dan wel in België, maar mijn hoofd zit heel vaak ergens rond te kuieren in een Provençaals dorpje of tussen de wijn- en olijfgaarden. Soms voel ik me zelfs meer Frans dan Belgisch, moet ik eerlijk toegeven. Ik lees Franse boeken, kijk naar Franse films, luister naar Franse muziek en kook met Franse kruiden … Frankrijk zit in mijn hart.
Zelfs mijn allereerste kus kreeg ik in de Provence! Een échte French kiss, letterlijk en figuurlijk, van een échte Provençaalse jongen. Ik was dolverliefd en dolgelukkig dat mijn eerste kus plaatsvond op de plek waar ik het allerliefste ben. Als jong meisje droomde ik er al van om daar ooit mijn prins op het witte paard te ontmoeten. Om met hem te trouwen en een sprookjesachtig feest te houden op het dorpsplein. Lange tafels met linnen tafelkleden, feeërieke lichtjes die van de ene plataan naar de andere hangen, zachte Franse muziek op de achtergrond. Prachtig keramiek, kristallen wijnglazen en karaffen rode wijn op de tafels. En overal kleine vaasjes met lavendelbloemetjes. Na de trouw zouden we een cabanon in een wijngaard kopen, er ons droomhuis van maken en elke avond met onze kinderen genieten van de mooiste zonsondergangen, omringd door het gezang van de cigales.
Een romantische droom – die ik nog steeds koester. Maar uiteindelijk bleef het bij die ene kus. Een paar dagen later moest ik terug naar België, met een droevig hartje. Die Provençaalse jongen was misschien niet dé prins van mijn leven, maar hij gaf me wel één van de mooiste cadeaus die ik nooit zal vergeten: mijn allereerste kus, op z’n Frans.
