Onze gezamenlijke liefde voor de Provence

“We zijn in de Provence, mama is blij!”, roept mijn zoon, wanneer we de afrit van Bollène nemen, de ramen van de auto openen en het geluid van de cigales ons tegemoetkomt. Ik kijk naar hem en besef dat ik zit te glunderen achter het stuur van mijn wagen. Hij neemt mijn hand en zegt: “nu gaan we echt genieten!”.

Hoe geweldig is het dat mijn kinderen diezelfde liefde voor de Provence hebben ontwikkeld als ik! We zijn hier nu ongeveer een weekje en elke dag is er wel één van hen die me een knuffel komt geven en in mijn oor fluistert hoe fijn ze het hier vinden. Niet alleen wanneer ze met hun vrienden urenlang in het zwembad zitten – ok, dat vinden ze wel extra leuk natuurlijk – maar ook wanneer we door stille dorpjes wandelen, lunchen op een terrasje in de schaduw van de platanen, een prachtig stukje natuur doorkruisen en de mooiste wijngaarden passeren.

Natuurlijk speelt ook mijn goed humeur hier een grote rol in. Niet dat ik thuis altijd chagrijnig rondloop of zo, integendeel, maar ze merken toch wel dat ik me hier in de Provence extra gelukkig voel. En dat werkt aanstekelijk. Wanneer ik spontaan begin te glimlachen omdat we door de rivier wandelen of omdat ik weer een prachtig oud deurtje heb ontdekt in een of ander dorpje, kijken ze naar me en beginnen spontaan mee te glimlachen. En net om die reden laat ik ook anderen delen in mijn geluk via mijn blog mijnhartvoorlandelijk.blog. Om die spontane glimlachmomentjes en kleine gelukjes niet alleen voor mezelf te houden, maar ook anderen mee te laten genieten. Om mijn liefde voor de Provence in woord en beeld te laten zien aan de rest van de wereld.