Mijn 16e verjaardag, die zal ik nooit vergeten! Mijn ouders vroegen me hoe ik die wilde vieren, en ik wist meteen: in de Provence! We gingen samen met een oom en tante naar Entrechaux, waar we verbleven in de toenmalige chambres d’hôtes L’Esclériade. Dus, 19 mei van dat jaar (laat ons het jaar maar even achterwege laten) genoot ik van een prachtige lente in de Vaucluse …
Het eerste wat me opviel, was de natuur. Zo groen, zo kleurrijk, zo fris … Zo had ik de Provence nog niet vaak gezien. Ofwel ging ik in de herfst, wanneer de natuur zich laat onderdompelen in warme najaarstinten, ofwel in de zomer wanneer alles al droog en dor begint te worden van de warme temperaturen. Ook in de paasvakantie waren we al eens geweest, maar dan was de natuur nog maar net aan het ontwaken. De maand mei daarentegen, die had toch iets bijzonders …
Niet alleen het frisse groen, maar vooral de coquelicots veroverden mijn hart die dagen. De dieprode, dansende klaproosjes in de groene velden. Elegant, stijlvol, charmerend en lieflijk. Lief en uitdagend. Zacht en temperamentvol. Ik voelde me opleven en tot rust komen tegelijkertijd. Ik voelde me goed. Thuis. Tussen de coquelicots, met de warme zonnestralen op mijn huid, de stilte op de achtergrond en de Ventoux in de verte.
Vorig jaar, tijdens de paasvakantie, trok ik met mijn twee zonen naar de Provence. In de hoop heel veel coquelicots te zien. Maar het was nog te vroeg … Ze waren er, maar niet ‘en masse’. Dus bij deze beloof ik mezelf dat ik in mei nog eens mijn verjaardag in de Provence wil vieren. Dit jaar word ik 44 … (ok, dan had ik in het begin van deze column evengoed het jaartal kunnen verklappen). Wie weet … Misschien word ik wel 45 in de Provence …
Tinneke Vos, voormalig hoofdredacteur Wonen Landelijk Stijl, auteur van het nieuwe woonblog Tinnekes Hart voor Landelijk en La_fille_sous les_oliviers, schrijft maandelijks een column voor e-magazine Hans in the Provence. Haar columns over de Provence zijn authentiek, inspirerend en persoonlijk
