Vanuit de Côte d’Azur naar la dolce vita, zomaar op een donderdag

Ik stond bij de crèche met Luke op mijn arm, zwaaiend naar de leidsters. “À demain,” riepen we vrolijk. Het gezicht van de leidster vertrok en ze zei direct: “Mais non, c’est un jour férié demain!”

Vrije dag

Ik moest even schakelen, weer een vrije dag die aan mijn aandacht ontsnapt was. Morgen is het donderdag 8 mei. Wat is er op die dag? Oh ja, de herdenking van het einde van de oorlog in Europa. Een goede reden om een vrije dag in te lassen natuurlijk, maar ik had er even niet op gerekend. Mind you, we hebben de afgelopen zes weken ook zes vrije dagen van de opvang gehad, vier stakingsdagen meegerekend. 

Je kunt je misschien wel voorstellen: als twee ondernemers en zonder een groot vangnet, moet je snel schakelen als het aankomt op de vrije dagen van de opvang. Normaal gesproken gaat één van ons werken en blijft de ander bij de kinderen, maar deze keer besloten we het anders te doen.

Italië om de hoek

Terug naar woensdagavond. We besloten om de volgende dag naar Italië te gaan. Josh, mijn man, en ik hadden namelijk zin in goede cappuccino, lekkere focaccia en het strand. San Remo werd de bestemming. Het is maar een uur en tien minuten rijden als je niet te veel verkeer hebt. En serieus, waarom hebben we hier niet eerder aan gedacht? De Italianen zijn gek op kleine kinderen, en dat vertaalt zich in het walhalla voor kinderen en hun ouders. Denk aan koffietentjes met speelhuisjes op het terras, restaurants aan het strand met grote klimtoestellen, glijbanen, schommels, auto’s, zandspeelgoed en nog veel meer. Iets wat je in Frankrijk niet ziet, tenminste, ik ben het nog niet tegengekomen.

San Remo

Na iets meer dan een uur rijden, kwamen we aan in San Remo, de zon scheen, de mensen waren vrolijk en het was nog niet zo druk. Een perfecte dag dus. We dronken koffie op een terras, omringd door prachtige bananenplanten en een speelhuisje voor Luke. De ideale combinatie voor ons om rustig te genieten van een heerlijke cappuccino en focaccia. Jake, onze kleinste van zeven maanden, zat heel tevreden in de kinderwagen en werd continu begroet door lieve Italiaanse dames. 

Kindvriendelijk

Vervolgens gingen we naar een restaurant aan het strand met, zoals ik al eerder noemde, tal van speeltoestellen voor de kinderen. Luke vermaakte zich, wij bestelden twee Aperol Spritz, een pasta voor Luke en Fritto misto om te delen. We hadden immers iets te vieren, niet waar?

Vakantiegevoel

Onderweg terug in de auto vielen beide jongens in slaap. Of beide… eigenlijk alle drie. Ik zat achter het stuur en genoot van mijn muziek en de rust in de auto. Ik dacht aan hoe gelukkig we onszelf mogen prijzen dat we in Zuid-Frankrijk wonen en dan ook nog zo dicht bij de Italiaanse grens. Onze dag in San Remo gaf ons het echte vakantiegevoel. Wat een rijkdom! 

Eind mei hebben we weer twee vrije dagen, we hebben vrienden uit Frankrijk gecharterd om met ons mee te gaan. We kijken er nu al naar uit!