De Lantaarn – Deborah Lawrenson

Het is een terugkerend motief in romans die zich in de Provence afspelen: een huis dat zwijgt, maar alles weet. In De Lantaarn, de debuutroman van Deborah Lawrenson, is dat huis Les Genévriers, een afgelegen hameau op een heuvelrug in de Luberon. Hier verweeft Lawrenson twee verhaallijnen tot een zintuiglijke en bij vlagen beklemmende vertelling waarin verleden en heden, licht en duister, steeds nauwer met elkaar verstrengeld raken.

Twee vrouwen, één plek

We maken kennis met Benedicte Lincel, geboren aan het begin van de twintigste eeuw op Les Genévriers, als tweede dochter in een boerenfamilie met wortels in de streek. Haar leven op de boerderij wordt getekend door de komst van oorlog, verlies en familiegeheimen – maar ook door een diepe verbondenheid met het land en zijn ritme. Benedicte blijft tot op hoge leeftijd op het domein wonen, zelfs wanneer anderen haar allang zijn ontvallen.

Decennia later betrekt Eve, een Engelse vertaalster, samen met haar veel oudere partner Dom het inmiddels vervallen huis. Dom, componist en weduwnaar, spreekt zelden over zijn verleden. Maar wat begon als een zomerse idylle tussen lavendel en ruïnes, verandert langzaam in een verhaal vol vragen. Wie was zijn eerste vrouw Rachel? Waarom is zij verdwenen? En waarom lijkt Sabine, een mysterieuze buurvrouw, meer te weten dan ze laat blijken? Eve gaat in het geheim op onderzoek uit en komt aan het eind van het boek te weten wat er zich heeft afgespeeld. Intussen raakt de lezer steeds meer in de ban van het geheim. 

Een Provençaals decor vol geur en herinnering

Wat Lawrenson uitzonderlijk goed doet, is het tot leven wekken van de Provence in al haar geuren en kleuren. Van de droge warmte in de zomer tot de trage herfstregens: je ruikt de lavendel, je hoort de cicaden. De blind geworden Marthe, de oudere zus van Benedicte, is parfumier geworden en gebruikt de bloemen van haar jeugd in haar geurcomposities. De roman is doordrenkt van zintuiglijke details die bijdragen aan een sfeer waarin herinneringen tastbaar lijken.

Verleden dat zich niet laat vergeten

Hoewel het even wennen is aan de dubbele vertelling – heden en verleden wisselen elkaar per hoofdstuk af – ontstaat er gaandeweg een spanningsboog die de lezer niet meer loslaat. Het is niet alleen de vraag wat er met Rachel is gebeurd, maar ook hoe het leven op Les Genévriers zijn bewoners tekent, generaties lang. Lawrenson laat zien hoe huizen verhalen bewaren en geheimen uiteindelijk toch naar het oppervlak drijven.

Voor wie houdt van mysterie, sfeer en het echte Zuid-Frankrijk

De Lantaarn is meer dan een spannende roman over liefde en verdriet; het is ook een ode aan de Provence. Niet de glitterversie aan de kust, maar het rauwe, stille binnenland, waar tradities blijven hangen in de stenen en het landschap zijn bewoners vormt. Een aanrader voor lezers die houden van literatuur met een vleug mysterie, waarin de omgeving een hoofdrol speelt en het Provençaalse leven niet alleen decor is, maar ook betekenisdrager.

Over de auteur

Deborah Lawrenson (1960, Londen) studeerde Engelse letteren aan Cambridge en werkte als journalist voor onder meer Daily Mail. Ze schrijft romans vol mysterie en sfeer, vaak gesitueerd in Zuid‑Frankrijk – zoals The Lantern (De Lantaarn, 2012). Haar werk is vertaald in twaalf talen en werd genomineerd voor de Romantic Novel of the Year 2012. Lawrenson woont afwisselend in Kent en in de Provence en combineert journalistieke scherpte met literaire finesse.

Deborah Lawrenson. De Lantaarn. The House of Books, 2012.